"O, yaratan, var eden, şekil veren Allah'tır. En güzel isimler O'nundur. Göklerde ve yerde olanlar O'nun şanını yüceltmektedirler. O, galiptir, hikmet sahibidir.(Haşr-24)"
ALLAH
(Uluhiyete mahsus sıfatların hepsini kendinde toplayan İsm-i Azam)
RAHMÂN
(Bütün yaratılmışlar hakkında hayır ve merhameti tercih eden)
RAHÎM
(Çok merhamet eden, nimet veren)
MELİK
(Bütün kainatın tek sahibi ve mutlak hükümdarı)
KUDDÛS
(Hatadan, gafletten ve her eksiklikten münezzeh)
SELÂM
(Esenlik veren, kullarını selamete çıkaran)
MÜ'MİN
(Gönüllere iman ışığını veren, vaadine güvenilen)
MÜHEYMİN
(Kainatın bütün işlerini gözetip yöneten)
AZÎZ
(Yenilmeyen yegane galip)
CEBBÂR
(İradesini her durumda yürüten, dilediğini zorla yaptırmaya muktedir olan)
MÜTEKEBBİR
(Her şeyde büyüklüğünü gösteren)
HÂLIK
(Büyün mevcudatı takdirine uygun şekilde yaratan)
BÂRİ'
(Bir model olmaksızın canlıları yaratan)
MUSAVVİR
(Her şeye şekil ve özellik veren)
GAFFÂR
(Daima affeden, tekrarlanan günahları bağışlayan)
KAHHÂR
(Her şeye her istediğini yapacak şekilde galip ve hakim)
VEHHÂB
(Karşılık beklemeden bol bol veren)
REZZÂK
(Bedenlerin ve ruhların gıdasını yaratıp veren)
FETTÂH
(Zorlukları kolaylaştıran ve iyilik kapılarını açan)
ALÎM
(Herşeyi çok iyi bilen)
KÂBID
(Rızkı tutan, canlıların ruhunu alan)
BÂSIT
(Rızkı genişleten, ruhları bedenlerine yayan)
HÂFID
(Alçaltan, zillete düşüren)
RÂFİ'
(Yukarı kaldıran, yükselten)
MUİZ
(Yücelten, izzet ve şeref veren)
MÜZİL
(Alçaltan, zillet veren)
SEMİ'
(Her şeyi işiten)
BASÎR
(Her şeyi gören)
HAKEM
(Son hükmü veren)
ADL
(Mutlak adalet sahibi, çok adaletli)
LATÎF
(Yaratılmışların ihtiyacını en ince noktasına kadar bilip, sezilmez yollarla karşılayan)
HABÎR
(Her şeyin iç yüzünden haberdar olan)
HALÎM
(Acele ile ve kızgınlıkla muamele etmeyen)
AZÎM
(Zatının ve sıfatlarının mahiyeti anlaşılamayacak kadar ulu)
GAFÛR
(Bütün günahları bağışlayan)
ŞEKÛR
(Az iyiliğe çok mükafat veren)
ALÎ
(İzzet, şeref ve hükümranlik bakımından en yüce, aşkın)
KEBÎR
(Zatının ve sıfatlarının mahiyeti anlaşılamayacak kadar ulu)
HAFÎZ
(Koruyup gözeten ve dengede tutan)
MUKÎT
(Bedenlerin ve ruhların gıdasını yaratip veren, bilip gücü yeten ve koruyan)
HASÎB
(Kullarının her yaptığını bilen, onları hesaba çeken)
CELÎL
(Azamet sahibi)
KERÎM
(Lütuf ve keremi çok bol ve çok geniş)
RAKÎB
(Büyün varlığı gözetleyip, kontrol eden)
MÜCÎB
(Dualara karşılık veren)
VÂSİ'
(İlmi ve merhameti herşeyi kuşatan)
HAKÎM
(Bütün emirleri ve işleri hikmetli olan)
VEDÛD
(Kullarını çok seven, sevilmeye gerçekten layık olan)
MECÎD
. O zaman da hür irâdenin ve denemenin bir anlamı kalmazdı. İnsanlardan dileyen İslâm ümmetinin, dileyen de küfür ümmetlerinin bir üyesi olabilir. İnsan bu konuda serbesttir. Ma’rufu (iyiliği) emreden, münkeri (kötülüğü) önlemeye çalışan İslâm ümmeti, insanlık içerisinden çıkartılmış en hayırlı ümmettir (3/Âl-i İmran, 110). Allah’ın yarattıkları arasında bazı ümmetler, hakka iletirler ve hak ile adâlet yaparlar (7/A’râf, 181).